โซเดียมเซฟไตรอาโซน

Ceftriaxone Sodium เป็นเซฟาโลสปอรินที่ดื้อต่อเบต้าแลคตาเมส โดยมีครึ่งชีวิตในซีรั่มที่ยาวนานมาก การให้ยาวันละครั้งเพียงพอสำหรับการบ่งชี้ส่วนใหญ่ ปัจจัยสองประการมีส่วนทำให้การออกฤทธิ์ของ ceftriaxone ยาวนานขึ้น: การจับโปรตีนสูงในพลาสมาและการขับถ่ายปัสสาวะช้า Ceftriaxone ถูกขับออกมาทั้งทางน้ำดีและปัสสาวะ การขับถ่ายปัสสาวะไม่ได้รับผลกระทบจากโพรเบเนซิด แม้จะมีปริมาณการกระจายที่ค่อนข้างต่ำ แต่ก็ไปถึงน้ำไขสันหลังในระดับความเข้มข้นที่มีประสิทธิภาพในโรคเยื่อหุ้มสมองอักเสบ สังเกตเภสัชจลนศาสตร์แบบไม่เชิงเส้น
Ceftriaxone มีระบบเฮเทอโรไซคลิกที่มีความเป็นกรดสูงในกลุ่ม 3-thiomethyl เชื่อกันว่าระบบวงแหวนไดออกโซไตรอาซีนที่ผิดปกตินี้ให้คุณสมบัติทางเภสัชจลนศาสตร์ที่เป็นเอกลักษณ์ของสารนี้ Ceftriaxone มีความเกี่ยวข้องกับ "ตะกอน" หรือ pseudolithiasis ที่ตรวจพบด้วยคลื่นเสียงความถี่สูงในถุงน้ำดีและท่อน้ำดีทั่วไป อาการของโรคถุงน้ำดีอักเสบอาจเกิดขึ้นในผู้ป่วยที่อ่อนแอ โดยเฉพาะผู้ที่ได้รับการรักษาด้วย ceftriaxone ในขนาดยาเป็นเวลานานหรือในปริมาณมาก ผู้ร้ายถูกระบุว่าเป็นแคลเซียมคีเลต
Ceftriaxone มีฤทธิ์ต้านเชื้อแบคทีเรียในวงกว้างที่ดีเยี่ยมต่อสิ่งมีชีวิตทั้งแกรมบวกและแกรมลบ มีความทนทานสูงต่อ β-lactamases ที่มีโครโมโซมและพลาสมิดเป็นสื่อกลางส่วนใหญ่ กิจกรรมของ ceftriaxone กับ Enterobacter, Citrobacter, Serratia, indole-positiveProteus และ Pseudomonas spp. น่าประทับใจเป็นพิเศษ นอกจากนี้ยังมีประสิทธิผลในการรักษาโรคหนองในที่ดื้อต่อ ampicillin และการติดเชื้อ H. influenzae แต่โดยทั่วไปออกฤทธิ์น้อยกว่า cefotaxime ต่อแบคทีเรียแกรมบวกและ B.fragilis